Το ελλειψοειδές ξύλινο κουτί που βλέπουμε, εξυπηρετούσε μάλλον τη φύλαξη ή και την ασφαλή μεταφορά πιθανότατα σημαντικών εγγράφων ή ιερών λειψάνων, ή πολύτιμων αντικειμένων της εκκλησίας. Πάνω στο καπάκι του, τα υπολείμματα σφραγισμάτων από βουλοκέρι κόκκινου και μπλε χρώματος, πιθανόν δηλώνουν ότι το αντικείμενο αυτό χρησιμοποιήθηκε επανειλημμένως, το πότε όμως δεν μας είναι ακόμα γνωστό. Αν και κανένα από τα σφραγίσματα δεν έχει ταυτισθεί μέχρι στιγμής, δεν αποκλείεται το κουτί να ήταν σε χρήση πριν ή κατά την περίοδο της Ιπποτοκρατίας. Σε αυτή την εικασία, οδήγησε η παρατήρηση σφραγίσματος ερυθροκάστανου χρώματος, που φέρει σταυρό, πιθανόν ιπποτικό. Κάτω από αυτό, διακρίνεται παλαιότερο βουλοκέρι σκούρου χρώματος.

Αναφορικά με το βουλοκέρι, είναι ήδη γνωστό από το Μεσαίωνα, λόγω χαρακτηριστικής ιδιότητα της συγκόλλησης του στο χαρτί ή σε άλλες επιφάνειες. Χρησιμοποιήθηκε για πολλούς αιώνες στο σφράγισμα δεμάτων, εγγράφων κ.α., ενώ βρίσκει εφαρμογή μέχρι και σήμερα, σε ορισμένες περιπτώσεις. Η παρασκευή του οφείλεται σε ένα μείγμα φυσικών και ορυκτών ρητινών και κεριού μέλισσας, στις οποίες προστίθενται χρωστικές ουσίες, που δίνουν το επιθυμητό χρώμα. Το υλικό αυτό αφού ρευστοποιηθεί με τη βοήθεια φλόγας, σε μια παχύρευστη ουσία, στερεοποιείται γρήγορα και μετατρέπεται σε ένα ιδιαίτερα ανθεκτικό υλικό. Καθώς λοιπόν τα σφραγίσματα πάνω σε βουλοκέρι όταν αυτό είναι ακόμα ρευστό, δεν αλλοιώνονται εύκολα μόλις αυτό στερεοποιηθεί, χρησιμοποιούνταν και για την πιστοποίηση της γνησιότητας του αντικειμένου το οποίο συνόδευαν.