Σεντούκι, κάψα, ή φορτσέρι , είναι μερικές ακόμα από τις ονομασίες που μπορεί να συναντήσει κανείς σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, για το κλειστό αυτό ξύλινο κιβώτιο που λειτουργεί ως φυλακτικό έπιπλο. Οι κασέλες χρησιμοποιήθηκαν στην Ελλάδα ακατάπαυστα, από την αρχαιότητα μέχρι και τα μέσα του 20ού αιώνα, οπότε επικράτησε η κάθετη ντουλάπα. Πολλές μάλιστα από αυτές που εντοπίζονται στη Λίνδο, προέρχονται από διάφορα εμπορικά λιμάνια της χώρας, αλλά και της Ευρώπης, οι οποίες έχουν καταλήξει στο νησί λόγω της έντονης ναυτικής- εμπορικής δραστηριότητας των κατοίκων του.

Μέσα στην κασέλα, οι οποία ήταν συνήθως κατασκευασμένη από κυπαρίσσι ή κέδρο, οι άνθρωποι φύλασσαν σημαντικά είδη καθημερινής χρήσης, αλλά και πολύτιμα αντικείμενα. Επίσης, τη χρησιμοποιούσαν και ως «βαλίτσα», με την οποία μετέφεραν τα πράγματά τους συνήθως ταξιδιώτες, περιπλανώμενοι έμποροι, ξενιτεμένοι καθώς και ναυτικοί.

Στους ορθόδοξους ναούς, η κασέλες λειτούργησαν ως χώροι φύλαξης εκκλησιαστικών αντικειμένων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τα καπάκια τους αξιοποιήθηκαν στην εικονογραφία ως ξύλινος φορέας εικόνων.