Η έντονη εμπορική – ναυτική δραστηριότητα στη μεσόγειο κατά την αρχαιότητα, είχε οδηγήσει στη δημιουργία ποικίλων άγραφων νόμων και εθίμων, οι οποίες όριζαν τους κανόνες ναυσιπλοΐας. Μόλις τον 5ο π.Χ. αιώνα, πραγματοποιήθηκε από Ροδίους, η πρώτη καταγραφή των εθίμων αυτών σε ένα ενιαίο κείμενο, γνωστό και ως «Ναυτικός Κώδικας της Ρόδου» ή «Ροδιακός Νόμος». Η σύνταξή του, τοποθετείται μεταξύ του 479 και του 475 π.Χ. και θεωρείται το αρχαιότερο ναυτικό δίκαιο. Με την πάροδο των χρόνων, έγινε καθολικά αποδεκτό και εφαρμόστηκε ευρέως στις ναυτικές συναλλαγές μεταξύ των μεσογειακών λαών. Περιλάμβανε ποικίλες ρυθμίσεις, που σχετίζονταν με τα πληρώματα, τους κανόνες ναυσιπλοΐας και ναυτικού εμπορίου, τα ναυτικά δάνεια, την ασφάλιση πολύτιμων αντικειμένων κατά τη μεταφορά τους κ.α. Επίσης, ιδιαίτερα σημαντική ήταν η θεσμοθέτηση της γνωστής έως σήμερα αβαρίας.