Το ναυτικό εμπόριο

Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας το ναυτικό εμπόριο ήταν μια αρκετά ριψοκίνδυνη επιχείρηση, καθώς η πειρατεία, όπως και οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες, αποτελούσαν συχνά σοβαρή απειλή για τα εμπορεύματα, αλλά και για την ακεραιότητα του ίδιου του καραβιού. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν, οι έμποροι πλοιοκτήτες κατέφευγαν στη συμπλοιοκτησία και στο συνεταιρισμό, μειώνοντας κάπως το ρίσκο. Προτιμούσαν δηλαδή να έχουν μερίδιο σε πολλά καράβια, παρά να έχουν ένα ολόκληρο δικό τους. Έτσι, ένα πλοίο είχε πολλούς μετόχους (ιδιοκτήτες), ώστε σε περίπτωση ολικής η μερικής καταστροφής του σε κάποιο ταξίδι, η οικονομική συμφορά δεν επιβάρυνε ένα άτομο, αλλά τη μοιράζονταν πολλοί ιδιοκτήτες μαζί. Αυτή η τακτική, βοήθησε στην οικονομική άνθηση και ανάπτυξη του ναυτικού εμπορίου, σε μια εποχή που τα θαλάσσια ταξίδια χαρακτήριζε η αβεβαιότητα, ενώ από τα μέσα του 18^ου αι., αναδεικνύεται στον πιο κερδοφόρο τομέα της ελληνικής οικονομίας.