Ο ναός του Αγ. Γεωργίου Παχυμαχιώτη βρίσκεται βορειοανατολικά του οικισμού και ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο του συνεπτυγμένου σταυροειδούς με τρούλο. Στο εσωτερικό του ναού σώζονται λείψανα τοιχογραφιών σε δύο στρώματα, οι οποίες βάσει των επιγραφών τους χρονολογούνται στα τέλη του 14^ου αιώνα. Σύμφωνα με την μία γραπτή επιγραφή στην νότια πλευρά του μετώπου της αψίδας «ανηγέρθη εκ βάθρων και ανιστορήθη» από κάποιον ιερέα και τη σύζυγο του Καλή το 1394/5. Κάτω από αυτήν σώζεται δεύτερη επιγραφή στην οποία αναφέρεται ο οικουμενικός Πατριάρχης Αντώνιος Δ’ (1389-1390, 1391-1397). Διατηρούνται επίσης τοιχογραφίες στο νότιο τοίχο του κυρίως ναού με ολόσωμους αγίους με πολυτελή ενδύματα, ιεράρχες κάτω από τόξα στο Ιερό Βήμα και τμήμα της παράστασης της Ανάληψης στην καμάρα καθώς και μεταγενέστερη γιγαντιαία παράσταση του Αγίου Γεωργίου έφιππου του 19^ου αιώνα, έργο Συμαίου αγιογράφου.

Στο βόρειο τμήμα της ακρόπολης της Λίνδου, βρίσκεται μια μικρή παλιά καμαροσκέπαστη εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο. Στο εσωτερικό του ο ζωγραφικός του διάκοσμος, σώζει αποσπασματικά, δύο στρώματα τοιχογραφιών, από τις οποίες οι αρχαιότερες είναι του 15^ου και οι νεότερες 17^ου αιώνα. Στις πρώτες ανήκει και απεικόνιση του τιμώμενου Αγίου που παριστάνεται έφιππος, σε τυφλό αψίδωμα του βόρειου τοίχου.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι οι εργασίες που πραγματοποίησε εντός του ναού η υπηρεσία βυζαντινών αρχαιοτήτων της Ρόδου, αποκάλυψαν επτά μεταβυζαντινούς ακτέριστους τάφους.

Στο κέντρο περίπου του οικισμού, κοντά στην Παναγία της Λίνδου, βρίσκεται η εκκλησία του Αγ. Νικολάου «του Πάνω», όπως τον αποκαλούν οι οι ντόπιοι κάτοικοι. Πρόκειται για έναν καμαροσκέπαστο ναό του 15^ου αι. με βοτσαλωτό δάπεδο, «χοχλάκι» στην αυλή και σκαλιστό, πελεκητό καμπαναριό. Το τελευταίο αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη του 1860, το οποίο έχει χτιστεί με τοπικό πωρόλιθο, από το λατομείο της Ιεράς Μονής του Αγίου Νικολάου Ψάρτου. Στο εσωτερικό του, το ωραίο τέμπλο με τα ζωηρά χρώματα και τον ξυλόγλυπτο διάκοσμο είναι νεότερο της κατασκευής του κτιρίου και χρονολογείται περίπου τον 17^ο αιώνα. Κοντά σε αυτό, η αναρτημένη στο βόρειο τοίχο φορητή εικόνα του τιμώμενου Αγίου, είναι σε ανάλογο ζωγραφικό στιλ με τις εικόνες του τέμπλου, πάνω στην οποία διακρίνονται κάποιες επεμβάσεις του 18^ου αιώνα. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ένα εντυπωσιακό, περίτεχνο ξύλινο μανουάλι που ανήκε παλιά στην εκκλησία αυτή, εκτίθεται σήμερα στο μουσειακό χώρο της Παναγίας της Λίνδου.

Ο Άγιος Νικόλαος ο «Πάνω» , είναι μια από τις τρεις, αφιερωμένες στον ίδιο Άγιο, εκκλησίες που συναντάμε στη Λίνδο. Η ιδιαίτερη ευλάβειά των κατοίκων της προς το μεγάλο προστάτη των θαλασσών, συνδέεται χωρίς αμφιβολία, με τη μεγάλη ναυτική παράδοση του οικισμού .